آیا بر مبنای اصل احترام به والدین و سپس احترام به بزرگترها باید از گذاردن آنها در خانه سالمندان به هر نحو ممکن پرهیز کرد؟

شنیدن صدای خوش ساز و آواز کودکان در سایه شور و خوشحالی سالمندان عزیزمان. روزی گرم و صمیمی در این روزهای سرد پاییزی.

روزهاى پایانى اسفند کم‌کم حال و هواى نوروز را در خانه‌ى ما زنده مى‌کند.  در حیاط سرسبزمان سوز سرما کم شده و گل‌هاى رنگارنگ بنفشه از هرطرف  خودنمایى مى‌کند.

مادرم به همراه من و خانواده‌ام سال‌هاست که در خارج از کشور زندگی می‌کند.  مدتی است می‌خواهد به ایران برگردد و می‌گوید دلتنگ آنجاست...

مادرم سال پیش فوت کرد و پس از آن پدرم افسرده شده است. این دو خیلی به هم  وابسته بودند. حالا پدرم خیلی کم حرف شده و زیاد گریه می کند.

مادر من حدود ۹۰ سال دارد و پس از فوت پدرم در ۱۰ سال گذشته به تنهایی زندگی کرده. چندی است که مبتلا به آلزایمر شده...

متاسفأنه در جامعه ما زیاد مشاهده می‌شود افرادی که تخصص یا دانش و تجربه  لازم را ندارند درباره موضوعی کاملاَ حساس نظر می‌دهند. یکی از آن‌ها در  حوزه پزشکی است...

سالمندانی هستند که به‌تنهایی زندگی می‌کنند ولی به‌دلیل کهولت سن امکان  بیرون رفتن برای خرید و یا آشپزی و انجام کارهای خانه و سپس پذیرایی از  مهمان‌ها را ندارند...

یکی از خوانندگان این وبلاگ این پرسش را مطرح کرده است: بعضی از دوستان من  می گویند از یکی از خانه های سالمندان بازدید کرده اند ولی فضایش غمگین  بوده است. شما چطور می گویید سالمندان در آنجا رضایت دارند؟

از پرسش‌های یک مراجعه کننده: مدتی است که مادرم به دلیل سکته مغزی در بیمارستان بستری است...